-
Op deze pagina gedichten van Geert Koefoed. 'Onder' deze pagina hangen pagina's met de posters waarmee uitgeverij JORIS vorig jaar op de Nacht van de Poëzie stond. De weergave is niet perfect (er verschijnen kringeltjes om de letters heen), maar ik ben al blij dat het mij na zes maanden experimenteren gelukt is Powerpointpresentaties (want dat zijn het) op de website te zetten.
-
Het gedicht/de poster 'Ik zie de zon niet' (kortweg 'De zon' genoemd om webtechnische redenen) is met een andere techniek neergezet. Dit komt beter uit. Het gedicht 'Later als ik groot ben' is geplagieerd door anderen. Ik neem hun opmaak over, niet omdat ik die zo mooi vind, maar als curiositeit.
-
Deze thumbnail is een ander voorbeeld van mijn pogingen posters
vanuit PowerPoint op het web te krijgen. Klik op de verkleinde afbeelding en
je krijgt een indruk van de oorspronkelijke poster.
De NACHT VAN DE POËZIE is dit jaar op 9 maart! Onder andere de volgende dichters treden op: Jsen.
-
Twee gedichten over het Vredenburg en
de
Nacht staan hieronder. Links naar andere gedichten staan onderaan deze
pagina.
-
subweb poëzie: te veel browsers hebben nog steeds moeilijkheden met de ë, daarom is het nu opnieuw gepubliceerd als Subweb Gedichten
|
De
nacht
Hertzberger
heeft de picknick al voorzien,
de
ruimte als daad van bevestiging
in
vrijheid gesteld. Het licht
komt
hier van boven, en bovendien
worden
muren mededeelzaam meegeteld.
De
nacht is feestelijk verdicht
tot
een woord dat leeft en adem geeft.
De
één een god in 't diepst
van
zijn gedichten, de ander
doodgewoon
bekend van televisie.
Op
de trappen pils en wijn en as
in
harmonie zoals beton en perkament.
Een
nieuwe vrede die
|
DE
NACHT
Hertzberger heeft de picknick al voorzien die wij ook deze nacht weer aan gaan richten. Wij komen hier uit liefde voor gedichten en om de mens achter het vers te zien, we komen hier om zelf gezien te worden in de eind’loze parade om de zaal – maar ook voor dit gebouw dat telkenmaal’ ons inspireert tot heerlijke wanorde. Verliefd en door de poëzie bewogen geraken we op een bankje in een is en drinken liefde uit elkanders ogen. ’t Is duidelijk dat dat bankje daarvoor is. Dan halen we wijn en brood uit onze tassen. ’t Wordt straks wel even zoeken naar de jassen. |
|
PieterJan Mellegers |
Geert Koefoed |
zoals een kind een hamstertje draagt
in de kom van zijn handen
of het de schaal van een zee-egel is
die van vakantie meegenomen
bij thuiskomst nog helemaal heel is
(zo wordt er van jou gehouden)
Geert Koefoed
subweb poëzie: te veel browsers hebben nog steeds moeilijkheden met de ë, daarom is het nu opnieuw gepubliceerd als Subweb Gedichten
toen het stil werd
was jij stil geworden
een verstard beven
een zucht die bleef steken
je lichaam van hout
later een pop
zo onbeschaamd levenloos gemaakt
– niemand had je zo mogen zien
allengs een beeld
een kleine verzameling foto’s
stukjes houterige video
wat je zei een gezegde
hoe je sprak
is weg
Geert Koefoed
Ding
Ik heb de indruk dat mijn kleindochter
mij op zijn minst gedeeltelijk als ding beschouwt –
als iets om je aan op te trekken,
in te klimmen,
tegenaan te staan;
vreemd
dat van die gedachte
zo’n troost uitgaat.
Geert Koefoed
Kleinzoon op kleed
Mijn kleinzoon ligt op zijn kleed op de vloer
en graait naar dingen.
Hij merkt niet dat ik de gitaar pak.
Maar als hij de eerste tonen hoort
draait hij zich naar mij om,
kijkt naar me op
en glimlacht.
"Ha muziek!", zie ik hem denken.
Geert Koefoed
Nagedachte bij het vorige gedicht
Over de glimlach van mijn kleinzoon
moet ik u nog iets vertellen.
Deze behoort tot de tien mooiste verschijnselen
op de wereld –
en niet op het nippertje, als laatste van de tien,
maar royaal in de voorhoede.
Eigenlijk is glimlach niet het goede woord;
het is een geluidloos stralen, rustig
en zonder terughoudendheid.
Het verlicht de kamer en de gezichten
van alle aanwezigen.
En dat beetje muziek dat ik weet te maken
krijgt een onmiskenbaar hemelse klank
als mijn kleinzoon er deze lach aan schenkt.
Geert Koefoed
woorden zijn altijd al iets
iets vasts
hard begrensd
als stoelen in een leeg lokaal
ze doemen niet op uit de schemer
sterven niet weg in de sneeuw
ik vind ze zo ruw
zo onbeleefd
tegen de werkelijkheid
Geert Koefoed
De trein rijdt langs het kanaal.
Nog steeds ben ik de jongen niet vergeten
die ik – hoelang geleden al –
vanuit de trein hier ergens liggen zag,
naakt in het gras,
op de helling van de dijk,
onder jonge bomen.
Ik ben er later eens naartoe gefietst,
naar net zo’n plek tussen kanaal en spoor
– misschien wel vlakbij die van hem –
en ging er liggen in het gras.
Er kwam een trein voorbij.
En even later nog een.
Geert Koefoed
aanvaarding
weet je
als alles anders was
(of was geweest)
dan zou toch alles eender zijn
alles?
nou ja, ik bedoel:
liefde, verlies en pijn en zo
de dingen waar leven uit bestaat
en ik zelf
en mijn ziel
Geert Koefoed
- subweb poëzie: te veel browsers hebben nog steeds moeilijkheden met de ë, daarom is het nu opnieuw gepubliceerd als Subweb Gedichten
Andere gedichten op deze, de `moedersite´: